Tornanti di Giro d’Italia 2023

JAK TO BĘDZIE WYGLĄDAĆ?

A OPRÓCZ TEGO:

RAMOWY PLAN OBOZU

podane poniżej trasy to warianty maksymalne – trasy na poszczególne dni będą jednak dopasowane do chęci i możliwości uczestników, a dla każdej długiej pętli możliwe są alternatywne trasy z mniejszymi przewyższeniami

• Tappa 1 – Sella Ronda:

ok 70km, 1900 m podjazdu
Jedna z najbardziej klasycznych rund po Dolomitach, prowadząca przez cztery słynne (z Giro d’Italia, ale nie tylko) przełęcze: Passo Gardena, Passo Pordoi, Passo Sella i Passo Campolongo. Żadna z tych przełęczy nie jest szczególnie wymagająca (dzięki czemu pierwszy dzień jazdy będzie naprawdę dniem wprowadzającym, a nie – zabójczym dla nóg i psychiki), wszystkie jednak na pewno nie pozwolą zamknąć ust. Z wrażenia. Gdyż widoki, które będziemy podziwiać, zapierać będą dech w piersiach nawet bardziej, niż wysokości, na których będziemy jeździć (ponad 2000 m. n.p.m.). Każda z nich wielokrotnie znajdowała się na trasie Giro. Często stawały się także Cima Coppi (czyli najwyższym punktem) tego wyścigu – Passo Sella (najwyższa przełęcz w Dolomitach) 3 razy, zaś Passo Pordoi – aż 13 razy! Zresztą, w przypadku tej ostatniej przełęczy, nawiązanie do Fausto Coppiego jest nawet jeszcze bardziej bezpośrednie, gdyż znajduje się na niej pomnik upamiętniający tego wielkiego włoskiego kolarza.

• Tappa 2 – Passo Giau:

ok 75 km, 2500 m podjazdu
Etap prowadzący przez kolejne kultowe przełęcze: Passo Valparola oraz Giau, na którym dwa lata temu rozegrała się decydująca o losach wyścigu rozgrywka pomiędzy czołowymi góralami Giro 2021. Walczyli oni nie tylko z wysokością i gradientami, ale przede wszystkim pogodą – temperatury bliskie zera i padający śnieg nie ułatwiały wspinaczki, zaś finałowy zjazd z Giau w kierunku mety umiejscowionej w Cortina d’Ampezzo, mistrzowsko pokonany przez Egana Bernala, pozwolił mu umocnić się na pozycji lidera na tyle, że w różowej koszulce pozostał już do końca wyścigu.

• Tappa 3 – Passo Fedaia i Marmola:

ok 100 km, 3000 m podjazdu
Kolejna kultowa przełęcz, z podjazdem cat. 1, która wielokrotnie „gościła” (choć akurat to słowo mogłoby zostać uznane za mocno ironiczne przez zawodników ścigających się na jej serpentynach) peleton Giro d’Italia. Ostatni raz w 2022, kiedy wygrał tu Alessandro Covi. Sam podjazd, no cóż – przeciętnie długi jak na dolomitowe standardy – „zaledwie” niecałe 13km. Średnie nachylenie – też przeciętne, ok 8%. Jednak, to, co tygrysy lubią najbardziej, to ostatnie 4-5 km, kiedy średni gradient wyraźnie rośnie i w zasadzie nie spada poniżej 10-11%.

• Tappa 4 – Tre Cime de Lavaredo:

ok 60/125 km, 2000/4000 m podjazdu
Na dzień przed królewskim etapem Giro, osobiście zapoznamy się z jego finałowym podjazdem kończącym się na Tre Cime de Lavaredo – które jest w tym roku nie tylko Cima Coppi Giro, ale także naszego campu ;). Sam podjazd nie jest super-trudny: licząc od Misuriny, to „zaledwie” ok 8 km wspinaczki, ze średnim nachyleniem bliskim 9% (w tym, po drodze, słynna, Passo Tre Croci).
Tego dnia przewidujemy dwie wersje trasy – dla zmęczonych – ok 60 km (2000 m w górę), dla spragnionych (wysiłku) i/lub „łowców cyferek” – dodatkowa pętelka przez Giau (od drugiej strony) i Fazlarego – razem ponad 125km i… 4000 m w pionie. Macie już taką trasę zapisaną w swojej Stravie?

• Tappa 5 – GIRO D’ITALIA:

Tego dnia na Giro odbędzie się królewski etap z Longarone do Tre Cime di Lavaredo, o długości ponad 180km, podczas którego kolarze przejadą przez Passo Campolongo, Passo Valparola, Passo Giau, Passo Tre Croci, by wreszcie zafiniszować na finałowym podjeździe pod Tre Cime. Razem „tylko” 5400 m przewyższenia…
Tego dnia nieco odpoczniemy od pokonywania kilometrów na własnych nogach, kibicując peletonowi na finałowym podjeździe oraz (jeśli będą chęci) także na jednej z wcześniejszych przełęczy.
Zajrzeć w oczy liderowi klasyfikacji górskiej – wyjątkowe. Poklepać po plecach właściciela różowej koszulki – niezapomniane. Zobaczyć, jak najlepsi podjeżdżają morderczy podjazd, który wciąż czuje się we własnych nogach z poprzedniego dnia – bezcenne!

• Tappa 6 – Zoncolan:

ok 60/80 km, 2800/4100 m podjazdu
Ostatni dzień jazdy to wisienka na torcie – jeden z najsłynniejszych i najbardziej legendarnych włoskich podjazdów Monte Zoncolan. Także jeden z najtrudniejszych podjazdów w Italii i jeden z najtrudniejszych w ogóle – porównywalny do hiszpańskiego Angliru. Ma „zaledwie” 10km długości, jednak średnie nachylenie to nieco ponad 12%. To jednak nie mówi wszystkiego – najtrudniejsze bowiem jest ok 5km w środkowej części, gdzie średni gradient przekracza… 15%.
Po wjechaniu na Zoncolan, niewiele już pozostanie w Europie podjazdów, które będziecie jeszcze musieli odhaczyć ze swojej ‘bucket list: Punta Veleno (nad Gardą, ale to zaliczymy przy okazji innego naszego obozu) oraz… podjazd niespodzianka: Forcella, zaledwie kilka kilometrów od Zoncolan (określany jako najtrudniejszy w Europie!). Podjedziemy go, jeśli tylko będą (jeszcze) chętni…